CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS »

25 Eylül 2007 Salı

odamızı gezelim


evimize gelmeyenler için kızımın odasınıda gezdirmek istedim. gecenin bu saatinde yani onikiye beş kala kızım deli gibi bağırıyo çığlık çığlığa. ağlamak değil kendi kendine oynamak diyebiliriz. bende bu arada bişeyler yazayım dedim bi ara videoya çekip onuda koyarım nasılsa:) dolabımızın bu eski hali şimdi daha dolu tıka basa hatta:)

1 yorum:

Y.Gilan dedi ki...

Nedense bir annenin blogunu gezerken hep tüylerim diken diken olur.Onun duygu yoğunluğu bana yansır..
Heleki bu blog Eylüş'ümün olursa daha bi merakla,dolu dolu gözlerle okunuyor.
İnsan anne olunca ağlamak için çok özel,önemli birşey olmasını beklemiyor.Odasını gezerken bile ağlıyor Eylüş'ün..Neden mi?Bilmem..Neler neler geçiyor aklımdan ama dile dökmeye gerek yok,anneyseniz anlarsınız zaten.Değilseniz de ben kelimelerle anlatamam ki.
Ellerine sağlık Emel'cim.
Seni ve Eylüş'ümü daha iyi tanıyacağım için blog sayesinde bir kat daha mutlu oldum.
Aramızdaki sıcaklık,samimiyetin için de "bitimsiz teşekkürler"..:)